Ιστορική σκέψη, σχολείο και μουσείο

"Ιστορική σκέψη, σχολείο και μουσείο: Από την έρευνα στις εκπαιδευτικές εφαρμογές» της Γεωργίας Κουσερή"

ByΑκριβή Ρακιντζή

5 Ιουλίου

Η εκπαιδευτικός Γεωργία Κουσερή στο βιβλίο της Ιστορική σκέψη, σχολείο και μουσείο: Από την έρευνα στις εκπαιδευτικές εφαρμογές, πραγματεύεται τον τρόπο με τον οποίο το σχολείο, αλλά και το ευρύτερο εκπαιδευτικό και πολιτισμικό περιβάλλον, όπως το μουσείο, μπορούν να συμβάλλουν στην περαιτέρω εμβάθυνση της ιστορικής σκέψης και γνώσης των παιδιών. Το συγκεκριμένο βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Επίκεντρο και αποτελεί μια αρκετά ενδιαφέρουσα έρευνα που απευθύνεται ειδικά σε επιστήμονες και εκπαιδευτικούς.

Η γραφή της Κουσερή είναι σαφής και ελκυστική, καθιστώντας το βιβλίο προσβάσιμο τόσο σε εκπαιδευτικούς όσο και σε επαγγελματίες μουσείων και χώρων πολιτισμού. Η συγγραφέας ερευνά τη σημασία της ιστορικής σκέψης και τον αντίκτυπό της στην κατανόηση του παρελθόντος από τους μαθητές. Βασιζόμενη στην έρευνά της, η Κουσερή υπογραμμίζει τη σημασία της ιστορικής γνώσης και παιδείας, της καλλιέργειας δεξιοτήτων κριτικής σκέψης, καθώς και της ενσυναίσθησης και βαθύτερης εκτίμησης για την πολιτιστική κληρονομιά. Ένα από τα δυνατά σημεία του βιβλίου είναι η ενσωμάτωση πρακτικών παραδειγμάτων και περιπτωσιολογικών μελετών.  Η Γεωργία Κουσερή προσφέρει πολλά παραδείγματα επιτυχημένων εκπαιδευτικών εφαρμογών σε σχολεία και μουσεία, καταδεικνύοντας πώς η ιστορική σκέψη μπορεί να ενσωματωθεί αποτελεσματικά σε διάφορα περιβάλλοντα διδασκαλίας και μάθησης. Αυτά τα παραδείγματα της πραγματικής ζωής βοηθούν τους αναγνώστες να κατανοήσουν τις πρακτικές συνέπειες των εννοιών που συζητήθηκαν.

Μια άλλη αξιοσημείωτη πτυχή του βιβλίου είναι η εστίασή του στη συνεργασία μεταξύ σχολείων και μουσείων. Η Κουσερή τονίζει τα αμοιβαία οφέλη που μπορούν να προκύψουν από τις συνεργασίες μεταξύ αυτών των δύο ιδρυμάτων. Διερευνά στρατηγικές για την ανάπτυξη γόνιμων συνεργασιών, όπως ο σχεδιασμός μουσειακών εκθεμάτων που ευθυγραμμίζονται με τους στόχους του προγράμματος σπουδών και την οργάνωση επιτόπιων εκδρομών που ενισχύουν τις δεξιότητες ιστορικής σκέψης των μαθητών. Επιπλέον, η Γεωργία Κουσερή για να παρουσιάσει πρακτικά παραδείγματα που καταδεικνύουν πώς η ιστορική σκέψη μπορεί να ενσωματωθεί στα σχολικά και μουσειακά προγράμματα, βασίζεται σε ερευνητική μέθοδο. Μαθήτριες και μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, εκφράζουν την ιστορική τους σκέψη σε σχέση με την ιστορική τους γνώση, σε δύο διαφορετικούς χώρους, όπως του σχολείου και του μουσείου. Το βιβλίο παρουσιάζει επιτυχημένες εκπαιδευτικές εφαρμογές που ενθαρρύνουν τους μαθητές να σκέφτονται ιστορικά, τόσο εντός όσο και εκτός της τάξης. Παράλληλα, παρέχει στον αναγνώστη πληροφορίες για τις βέλτιστες πρακτικές για την ενσωμάτωση της ιστορικής σκέψης σε εκπαιδευτικά πλαίσια.

Στην ουσία, αυτό που επιθυμεί να κάνει η συγγραφέας με την έρευνά της στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες της διδασκαλίας της ιστορίας αποτελεσματικά, ενθαρρύνοντας τη χρήση πρωτογενών πηγών και τονίζοντας τη σημασία της ιστορικής έρευνας και ανάλυσης. Μαζί με αυτό, θέλει, επίσης, να δείξει ότι οι αντιλήψεις που σχετίζονται με την ιστορία δεν καλλιεργούνται μόνο στο σχολείο, αλλά συμβάλλει και το ευρύτερο κοινωνικό, πολιτισμικό και τεχνολογικό περιβάλλον.

Συνολικά, το βιβλίο Ιστορική Σκέψη, Σχολείο και Μουσείο: Από την έρευνα στις εκπαιδευτικές εφαρμογές είναι μια πολύτιμη πηγή για εκπαιδευτικούς, επαγγελματίες στον χώρο του μουσείου και οποιονδήποτε ενδιαφέρεται να προωθήσει την ιστορική σκέψη σε εκπαιδευτικό πλαίσιο. Οι ιδέες και τα πρακτικά παραδείγματα της Γεωργίας Κουσερή προσφέρουν έμπνευση και καθοδήγηση για την εφαρμογή αποτελεσματικών στρατηγικών διδασκαλίας που ενισχύουν την ιστορική κατανόηση και τις δεξιότητες κριτικής σκέψης. Οι συνεισφορές του βιβλίου το καθιστούν ένα αξιόλογο διάβασμα για όσους παθιάζονται με την εκπαίδευση της ιστορίας.

Πηγή https://www.offlinepost.gr/2023/07/05/diavasame-kai-proteinoume-istoriki-skepsi-sxoleio-kai mouseio/fbclid=IwAR2kEj5rWQJA3WS0SZVmXTr4gmJZ-jL7g70Pq7Ht9R8q24QWdzrbkjvC2fk#

Μαθαίνουμε ιστορία στο σινεμά;

10/07/23

ΒΙΒΛΙΟ:   

ΜΑΘΑΊΝΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΊΑ ΣΤΟ CINEMA; 

Ένα νέο, άκρως ενδιαφέρον κινηματογραφικό σενάριο, εμπεριστατωμένο και εν πολλοίς ανατρεπτικό, λοξοδρόμησε προσφάτως και, αντί να ξεδιπλωθεί στη μεγάλη οθόνη, στριμώχτηκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων.Τίτλος του, «Η Ιστορία στον Κινηματογράφο/Ο Κινηματογράφος στην Ιστορία» (ΜΩΒ εκδόσεις), συγγραφέας του ο επίτιμος καθηγητής Ιστορίας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια των ΗΠΑ, Robert Α. Rosenstone, και περιεχόμενό του –όπως άλλωστε δηλώνεται ευθύς εξαρχής– η αναζήτηση της απάντησης στο ερώτημα εάν οι ταινίες μπορούν να χρησιμεύσουν ως βασικό συστατικό στην κουζίνα του ιστορικού του 20ού αιώνα.

Σαν Μυθιστόρημα…

Το βιβλίο των 236 πυκνογραμμένων σελίδων, αν και είναι μια κλασική πραγματεία για τις ιστορικές ταινίες και για τον ρόλο τους στην αναπαράσταση του παρελθόντος, δεν απευθύνεται μόνο σε ειδικούς αλλά και όλους όσοι αγαπούν το σινεμά, καθώς διαβάζεται και σαν μυθιστόρημα επιπέδου, αφού από –τις εξαντλητικά ορισμένες φορές, είναι η αλήθεια– τεκμηριώσεις και αναφορές του (σε αυτά τα σημεία ίσως να μπει σε λειτουργία το fast forward) παρελαύνουν σπουδαίες ταινίες, όπως η «Λίστα του Σίντλερ» του Steven Spielberg, ο «Οκτώβρης» του Sergei Eisenstein, οι «Κόκκινοι» του Warren Beatty, το χρονικό για τον Dr. Martin Luther King «Selma» της Ava DuVernay ή το «Παιχνίδι της Μίμησης» για τη μαθηματική ιδιοφυΐα Alan Turing του Morten Tyldum.

Μια Συζήτηση από το 1970

Όπως επισημαίνει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο επιμελητής της έκδοσης, καθηγητής Ανθρωπολογίας της Τέχνης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Χρήστος Δερμεντζόπουλος, ιστορικοί, αρχειοθέτες και κινηματογραφιστές είχαν από νωρίς υπαινιχθεί ή αναφερθεί ευθέως στη στενή σχέση του κινηματογράφου με την ιστορία, αλλά ο Marc Ferro στα ’70, θεώρησε πως ακόμη και κάποιες ταινίες μυθοπλασίας –εκτός των ντοκιμαντέρ– θα μπορούσαν να προσφέρουν μια κινηματογραφική οπτική του παρελθόντος.

Πέντε δεκαετίες αργότερα και ενώ η συνεισφορά του κινηματογράφου στην ιστορία εξακολουθεί να αντιμετωπίζεται με καχυποψία, ο Robert Α. Rosenstone ρίχνει τον προβολέα του σε μια σειρά ερωτημάτων προκειμένου να «προλάβει» τον τρόπο με τον οποίο θα μιλάμε στο μέλλον για το παρελθόν.

Παρελθόν και Μέλλον

«Στον αιώνα μας», γράφει, «η οθόνη έχει καταστεί ο βασικότερος τρόπος να μιλάμε για τον κόσμο και είναι προφανές πως αυτή η τάση θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Έτσι, μια μελέτη όπως αυτή η οποία ασχολείται με τις αλλαγές που επιτελούνται στην απόδοση αυτού που ονομάζουμε “ιστορία” –λόγω της προσθήκης οπτικών και προφορικών στοιχείων– μπορεί να ιδωθεί ως ένα πρώτο βήμα προς τον μελλοντικό τρόπο συζήτησης για το παρελθόν».

Όπως έλεγε ο θεωρητικός της επικοινωνίας Marshall McLuahan, «το μέσο είναι το μήνυμα». Επομένως, οι κανόνες του σινεμά προσδιορίζουν και την προσέγγιση του θέματος. Σε μια βιογραφική ταινία, για παράδειγμα, δεν αναπτύσσονται ούτε όλες οι πλευρές ούτε κάθε λεπτομέρεια αυτών μιας ιστορικής φυσιογνωμίας, όπως ενδεχομένως κάνει ένα βιβλίο. Ωστόσο, δεν είναι αλήθεια πως για πολλά ιστορικά πρόσωπα έχουν γραφτεί εξίσου πολλές βιογραφίες;

«Η διαδικασία της επινόησης δεν είναι, όπως κάποιοι πιθανόν νομίζουν, μια αδυναμία των ταινιών ιστορικού περιεχομένου, αλλά σημαντικό μέρος της δύναμής τους. Το δράμα, κατά τη διάσημη ρήση του Alfred Hitchcock, είναι η ίδια η ζωή – απλώς δίχως τα βαρετά της σημεία».

«Όλα τα αφηγηματικά είδη», γράφει ο Robert Α. Rosenstone, «έχουν ως στόχο να καταστήσουν το παρελθόν κατανοητό σε εμάς σήμερα. Για τον ιστορικό που χρησιμοποιεί λέξεις, η διαδικασία περιλαμβάνει την ανάδειξη κάποιων στοιχείων του παρελθόντος ως σημαντικών για τη “συγκρότηση” των στοιχείων σε “γεγονότα” και την αξιοποίησή τους για να αποτυπώσει στο χαρτί μια εικόνα της ιστορίας και να αναπτύξει ένα επιχείρημα.

[…] Δεν υποστηρίζω πως τα γεγονότα δεν υπάρχουν. Υποστηρίζω πως μια ιστορική αφήγηση ή επιχείρημα επιλέγει μόνο συγκεκριμένα στοιχεία, τα οποία και αντιμετωπίζει ως “οριστικά” γεγονότα στο πλαίσιο μιας συνολικότερης μελέτης.

Για τον σκηνοθέτη –ο οποίος πρέπει να δημιουργήσει […] ένα παρελθόν που να ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις, τις πρακτικές και τις παραδόσεις τόσο των οπτικών μέσων όσο και της δραματουργίας– αυτό σημαίνει πως πρέπει όχι μόνο να “συγκροτήσει” τα γεγονότα που βρίσκονται σε βιβλία ή αρχεία, αλλά να επινοήσει κάποια από αυτά.

Η διαδικασία της επινόησης δεν είναι, όπως κάποιοι πιθανόν νομίζουν, μια αδυναμία των ταινιών ιστορικού περιεχομένου, αλλά σημαντικό μέρος της δύναμής τους. Το δράμα, κατά τη διάσημη ρήση του Alfred Hitchcock, είναι η ίδια η ζωή – απλώς δίχως τα βαρετά της σημεία».

Από το Χόλιγουντ στην Πρωτοπορία

Δομημένη σε 9 ενότητες με παραδείγματα από χολιγουντιανές ταινίες, από το πρωτοποριακό δράμα και το πειραματικό σινεμά μέχρι το ντοκιμαντέρ και τις βιογραφίες, «Η Ιστορία στον Κινηματογράφο/Ο Κινηματογράφος στην Ιστορία» αναλύει ταινίες που μπορεί να έχουν χαρακτηριστεί αριστουργήματα παρότι έχουν ιστορικές ανακρίβειες –ισχύει και το αντίθετο–, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως δεν συμβάλλουν στην προσέγγιση της ιστορίας από εξιδεικευμένο ή μη κοινό.

Θέλετε μερικά παραδείγματα;

Το «Γκλόρυ, ο Δρόμος προς τη Δόξα» του Edward Zwick, η πρώτη ταινία για τους μαύρους στρατιώτες στον Αμερικανικό Εμφύλιο, αξιολογήθηκε ως ιστορικά ακριβής, παρότι είναι γεμάτη επινοημένους χαρακτήρες. Ωστόσο, είναι η ταινία που διορθώνει την εικόνα του χαρούμενου μαύρου σκλάβου του «Όσα Παίρνει ο Άνεμος».

online διαδραστικό ντοκιμαντέρ Phocaea 1914

 

Η Krystalli Glyniadaki στο πλαίσιο της διδακτορικής της διατριβής, δημιούργησε το εξαιρετικά ενδιαφέρον online διαδραστικό ντοκιμαντέρ Phocaea 1914 - ενα νεο είδος ψηφιακού ντοκιμαντέρ- που λειτουργεί σαν παιχνιδι ανακάλυψης μιας σημαντικής ιστορικής στιγμής.

Από ένα αρχικό βίντεο που λειτουργεί περίπου σαν teaser εισάγοντάς σε στην ιστορία του διωγμού της Φώκαιας το 1914, οδηγείσαι σταδιακά σε πολλά και διαφορετικά ψηφιακά μονοπάτια - προφορικές μαρτυρίες, φωτογραφίες, συνεντεύξεις, τεκμήρια αρχείων, λογοτεχνικές αναφορές - ώσπου στο τέλος συνειδητοποιείς όχι μόνο ότι μαθαίνεις σε βάθος όσα έγιναν τοτε αλλα κι ότι εχεις μπει στη διαδικασία να συνθέσεις εσυ ο ίδιος/ η ίδια «το παζλ» του συγκεκριμένου ιστορικού γεγονότος, καταλήγοντας σε δικά σου συμπεράσματα και θέτοντας τα δικά σου ερωτήματα. Η ελευθερία κινήσεων που δίνει στον/στην χρήστη αυτό το νέο είδος ιστοριογραφίας, είναι μοναδική.

Με λίγα λόγια, πρόκειται για ένα εξαιρετικά χρησιμο εργαλείο με το οποίο θα έπρεπε ίσως να διδάσκεται το μάθημα της ιστορίας στα σχολεία...

Περιηγηθείτε εδώ: https://phocaea1914.org/

Πηγή: Facebook: Ομιλος για την ιστορική εκπαίδευση στην Ελλάδα/ Evi Andrianou

Ο ρόλος της διεπαφής σε έναν ιστότοπο

 

«Κοινές ιστορίες για μια Ευρώπη χωρίς διαχωριστικές γραμμές»

           Ο σχεδιασμός και η οργάνωση των διεπαφών σε ένα ψηφιακό περιβάλλον κρίνεται περισσότερο από απαραίτητη για τον δίαυλο επικοινωνίας ανάμεσα στον χρήστη, στον υπολογιστή και την εφαρμογή. Η μελέτη της περίπτωσης του συγκεκριμένου  δικτυακού χώρου θα προσπαθήσει να αναδείξει αυτό τον πολύπλευρο ρόλο της διεπαφής με έμφαση στην πολιτισμική του αναφορά.

       Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα -στην ελληνική έκδοσή της[1]- αναφέρεται στην  Ιστορική εκπαίδευση των χωρών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια απόπειρα  ενεργοποίησης (μέσω του μαθήματος της Ιστορίας) των εκπαιδευτικών και  των μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη συνειδητοποίηση της κοινής ιστορικής κληρονομιάς με απώτερο στόχο την επίτευξη της ειρηνικής συμ-βίωσής τους και την αναγνώριση της διαφορετικότητας του καθενός ως απαραίτητων προϋποθέσεων για τη στερέωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος[2].

    Γίνεται αντιληπτό ήδη από το λογότυπό της ιστοσελίδας ότι πρόκειται για μια υπερτοπική/υπερθεθνική ιστοσελίδα, για αυτό και στην ελληνική εκδοχή της είναι εμφαντικά χρωματισμένες οι δύο λέξεις της φράσης «Κοινές Ιστορίες», στην αγγλική και ελληνική απόδοσή τους, SHARED ΙΣΤΟΡΙΕΣ σε σχήμα Χ (εικ.1). Αυτό αναδεικνύει την προσέγγισης της σύγκλισης των πολιτισμών των μελών της Ε.Ε σε μία μεταξύ τους αλληλεπίδραση.

Εικ.1

           Στην άνω οριζόντια γραμμή παρατίθεται η οργάνωση των πληροφοριών στο κύριο μενού της. Η βασική διεπαφή που προηγείται ονοματοδοτείται «Κοινές ιστορίες» και καλεί τον χρήστη να διερευνήσει τις ιστορίες των μελών της Ε.Ε που τις βοηθούν να συγκλίνουν. Επιλέγοντας τη συγκεκριμένη διεπαφή αναδύεται ένα μενού με θεματικές αναφορές οργανωμένες σε τέσσερις  διαφορετικές διεπαφές από τις οποίες η καθεμία αναδεικνύει με τη σειρά την οργάνωση της τελικής πληροφορίας σε μια δομημένη ιεραρχία που ξεκινά πάντα από την ενότητα Εισαγωγή για την κάθε θεματική (εικ.2).

εικ.2

     Ωστόσο, ο χρήστης  έχει ήδη παρατηρήσει τις εικόνες[3] που είναι τοποθετημένες σε μεγάλο εύρος της Αρχικής σελίδας που τον ωθούν να διερευνήσει «τί κρύβεται πίσω από αυτές» ως πληροφορία. Η επιλογή της θεματικής αυτών αναδεικνύει την κοινή πολιτισμική αναφορά του περιεχομένου της πληροφορίας («Η Βιομηχανική επανάσταση», «Εξέλιξη στην εκπαίδευση», «Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ιστορία της Τέχνης» και «Η Ευρώπη και ο κόσμος») και συνάδει ως προς τη στοχοθεσία της ιστοσελίδας, αφού η επιλογή των συγκεκριμένων διεπαφών αφορά σημαντικούς σταθμούς στην κοινή πορεία των χωρών-μελών της Ε.Ε. Αυτού του τύπου οι διεπαφές οδηγούν στην ίδια πληροφορία με τη πρώτη διεπαφή της οριζόντιας διάταξης (εικ.2).

  

      Συνεχίζοντας τη διερεύνηση του μενού της οριζόντιας διάταξης της ιστοσελίδας  ακολουθεί η διεπαφή «Εισαγωγές εκδόσεων» (εικ.2) με την ενεργοποίηση της οποίας ο χρήστης  έχει πρόσβαση σε ένα μενού από το οποίο καλείται να επιλέξει ποια εισαγωγή έκδοσης τον ενδιαφέρει, αλλά παράλληλα να εντρυφήσει και στις άλλες δύο για να αναδειχθούν τα κοινά σημεία αναφοράς  τους, άρα να προβληθεί η κοινή εκπαιδευτική πολιτική στην Ιστορική εκπαίδευση[4].

     Η τέταρτη στη σειρά επιλογή διεπαφής στο μενού οριζόντιας διάταξης είναι και αυτή που ανταποκρίνεται πληρέστερα στον κεντρικό στόχο της δημιουργίας της ιστοσελίδας. Ο τίτλος της είναι «Διδακτικές εφαρμογές» μια διεπαφή την οποία «κλικάροντάς» την αναδύεται ένα κάθετης διάταξης μενού για τις βαθμίδες εκπαίδευσης που αυτή αφορά και τους καταρτιζόμενους για τη συγκεκριμένη εφαρμογή εκπαιδευτικούς (εικ.3). Το εντυπωσιακό σε αυτήν την επιλογή είναι ότι  για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης η πληροφορία που παρέχεται είναι οργανωμένη σε κοινό άξονα που εμπεριέχει σε κάθε περίπτωση δύο περιοχές ανάπτυξης της πληροφορίας.

  εικ.3    

     Η ιστοσελίδα σε αυτό το στάδιο διαχωρίζεται σε δύο νοητές κάθετες στήλες από τις οποίες η πρώτη με τον τίτλο «Ιστορικές Πληροφορίες» καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της, ενώ η δεύτερη είναι οργανωμένη κάθετα σε θεματικές: «Κύρια ζητήματα», «Δραστηριότητες  διδασκαλίας, μάθησης και αξιολόγησης» και «Πηγές», τα οποία ανάλογα με το πληροφοριακό υλικό τους παραπέμπουν σε άλλες υποδιαιρέσεις (εικ.4).  Τόσο οι δραστηριότητες όσες και οι πηγές που χρησιμοποιού-νται ως υλικό σε αυτές χαρακτηρίζονται από πλήθος διεπαφών οπτικοακουστικού τύπου[5]. Εικονοκείμενα, βίντεο, μουσικά κλιπ[6] μεταφέρουν και μεταδίδουν το κοινό πνεύμα της πολιτικής ύπαρξης της Ε.Ε. (εικ.5)

εικ.4εικ.5

       

      Παράλληλα, με την ενεργοποίηση οποιασδήποτε από αυτές τις διεπαφές σε πρώτο επίπεδο, προβάλλεται  σε ένα άλλο επίπεδο  μια οριζόντιας διάταξης γραμμική διαδρομή της κατάληξης σε αυτήν την πληροφορία, δίνοντας στον χρήστη σε πρώτο πλάνο με χρώμα τη διαδρομή των επιλογών του και ενισχύοντας του την αίσθηση ότι η ψηφιακή εφαρμογή έχει συνοχή κάτι που βελτιώνει την εμπειρία της περιήγησής του [7] (εικ.6).

εικ.6

    Στη συνεχεία ακολουθεί η επιλογή διεπαφής που γνωστοποιεί στον χρήστη τους Συντελεστές της ψηφιακής κατασκευής και του δίνει πληροφορίες για την κατάρτισή τους. Το περιεχόμενο αυτής μαζί με την απεικόνιση των λογότυπων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και οργανισμών που συμμετέχουν σε αυτή την ψηφιακή εφαρμογή στο κάτω μέρος της Αρχικής σελίδας (εικ.6) προσδίδουν στην ιστοσελίδα εγκυρότητα και αξιοπιστία.

Η συγκεκριμένη ψηφιακή εφαρμογή θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι ανταποκρίνεται στους σκοπούς  για  τους  οποίους  δημιουργήθηκε. Κυρίως η συσχέτιση του περιεχομένου της με τη διεπαφή και τη διάδραση με τους χρήστες της επιτυγχάνει την πολιτισμική παραγωγή του παρελθόντος και τη συσχέτισή του με το παρόν[8]. Ωστόσο, η συχνότητα της χρήσης της εν λόγω πλατφόρμας και η επικαιροποιημένη παραγωγή της θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ

Drucker Johanna,Kim David ,Salehian Iman, Bushone Antony, “INDRODUCTION TO DIGITAL HUMANTIES : concepts,Methods,and Tutorials for students and instractors,pdf .

 Πεντάζου Ιουλία ,Σχεδιάζοντας ψηφιακά εκθέματα για την ιστορία της πόλης του Βόλου:  Ο ψηφιακός σχεδιασμός ως θεωρία και πράξη, Βόλος 2016, στο https://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/id/37535#page/1/mode/2up

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

https://courses.eap.gr/pluginfile.php/144357/mod_resource/content/2/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%86%CE%AE.pdf

Κοινές Ιστορίες για μια Ευρώπη χωρίς διαχωριστικές  γραμμές  στο https://www.he.duth.gr/sharedhistories/

---

[1] https://www.he.duth.gr/sharedhistories/

[2] Στο ίδιο

[3] https://courses.eap.gr/pluginfile.php/144357/mod_resource/content/2/  %CE%94%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%86%CE%AE.pdf σ.18

[4] https://www.he.duth.gr/sharedhistories/

[5]https://courses.eap.gr/pluginfile.php/144357/mod_resource/content/2/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CF%80%CE%B1%CF%86%CE%AE.pdf σ.20

[6]Johanna Drucker,David Kim,ImanSalehian,Antony Bushone, “INDRODUCTION TO DIGITAL HUMANTIES : concepts,Methods,and Tutorials for students and instractors,pdf ,σ.62

[7] Ιουλία Πεντάζου Σχεδιάζοντας ψηφιακά εκθέματα για την ιστορία της πόλης του Βόλου:  Ο ψηφιακός σχεδιασμός ως θεωρία και πράξη, Βόλος 2016, στο https://thesis.ekt.gr/thesisBookReader/ id/37535#page/70/mode/2up σ. 71

[8] Drucker, σ. 66.